سیاستمداران آمریکایی در زمینه حمایت از جنبش های ناپسند در عرصه سیاست خارجی که مدعی دموکراسی هستند، سابقه ای طولانی و اندوه باری دارند. در زمان جنگ سرد، رویدادهایی رخ داد که به ظاهر، هیچکس نمی خواهد آنها را به خاطر آورد؛ برای نمونه، همکاری واشنگتن با شورشیان کنترا در نیکاراگوئه و اتحاد ملی یوناس ساویمبی برای کسب استقلال آنگولا. طی سی سال اخیر آشکارا مشخص شده که آمریکا از خطاهای گذشته اش، کمترین درسی نگرفته است.
اگر غرب بدون یک راهکار ژئواستراتژیک درگیر منازعات جهان شود، بینظمی حاکم خواهد شد و قدرتهای بزرگی مانند چین، روسیه و هند به تدریج جایگاه غرب را تصاحب خواهند کرد.
هنری کیسینجر، مشاور امنیت ملی سابق آمریکا و یکی از برجستهترین استراتژیستهای ایالاتمتحده در مقالهای با عنوان
لایحه
تحریمی علیه ایران، روسیه و کرهشمالی زیر عنوان «مقابله با سیاست تهاجمی»
این سه کشور در حالی با اکثریت قریببهاتفاق آراء در مجلسین امریکا به
تصویب رسیده و به امضاء ترامپ هم خواهد رسید، که این سه کشور به لحاظ
ماهیت، رفتار و نوع روابط با واشنگتن سنخیت زیادی به هم ندارند.
پنتاگون از گزینه حل نظامی مسئله ایران صرفنظر نکرده است. تحلیل گران آمریکایی معتقدند ایالات متحده در صورت درگیری مسلحانه با ایران تکیه اساسی خود را معطوف جنگنده نسل پنجم اف 22 خواهد کرد که باید در همان دقایق اول جنگ برتری را در آسمان ایران به دست آورد. علاوه بر این آمریکایی ها برای کسب برتری در رویارویی با ایران از چند نوع دیگر تسلیحات و تجهیزات نظامی استفاده خواهند کرد.
توافق روسای جمهوری روسیه و آمریکا در مورد برقراری آتش بس در جنوب غرب سوریه را میشد بعنوان یک پیشرفت واضح در روند حل و فصل بحران سوریه ارزیابی کرد، ولی این توافق تقریبا بلافاصله بعد از اعلام، ناکارآمدی خود را نشان داد.
هرچند
تفکر داعشی در خاورمیانه همچنان باقی خواهد ماند، اما با از بین رفتن
ساختار و سازمان این گروهک تروریستی در عراق و سوریه، طرفهای مختلف درگیر و
ذینفع خود را برای فضای پساداعش و چانهزنی برای گرفتن سهم بیشتر آماده
میکنند. برخی از جمله روسیه نیز تلاشها به این منظور را از ماهها پیش
آغاز کردهاند.
به گفته شاهدان عینی، در پی توافق روسیه و آمریکا پیرامون برقراری آتش بس در جنوب سوریه و برقراری رژیم عاری از تنش که تا این لحظه بدون خون ریزی و نقضی تداوم یافته، بنیامین نتانیاهو تصمیم گرفته است، بازی آشکاری را در پیش گیرد.
چشم انداز فوری بهبود قابل ملاحظه در روابط ایالات متحده و روسیه در حال حاضر به مسائلی ملموس بستگی دارد: آیا نیروهایی که توافقنامه آتش بس قبلی را در سوریه نابود کردند، موفق به انجام دوباره این کار می شوند؟ یا مطابق با آنچه آمریکایی ها بیشتر می پسندند، رویای تغییر رژیم در میان نومحافظه کاران و لیبرال ها زنده می ماند؟
کشورهای مختلف در سراسر جهان از متحدان آمریکا گرفته تا رقبای آن، پیروزی عراق بر گروه شبه نظامی دولت اسلامی و آزادسازی شهر موصل مقر این گروه را تبریک گفته اند. با وجود درگیری های پراکنده بین نیروهای امنیتی عراق و بقایای گروه جهادی، حیدر العبادی وارد موصل دومین شهر بزرگ عراق شد (بزرگ ترین شهری که دولت اسلامی در اختیار داشت) تا آزادسازی این شهر را به نیروهای مسلح تبریک بگوید و به طور رسمی شکست دولت اسلامی را اعلام کند.
تاریخ حائز اهمیت است. تلاش های روسیه به منظور نفوذ در خاورمیانه و مقابله با منافع ایالات متحده در منطقه به پیش از استقرار نیروهای خود در سوریه در سپتامبر 2015 باز می گردد. امپراتوری روسیه از قرن نوزده میلادی شروع به تعریف منافع خود در منطقه نمود. اتحادیه جماهیر شوروی نیز برای حداقل نیم قرن به تقویت نفوذ خود و ممانعت از اعمال نفوذ آمریکا و همپیمانان آن در منطقه مبادرت ورزید.
در سوریه مسائل وارد مرحله ای جدید از تنش شده که احتمال دارد، به مناقشه مستقیم میان آمریکا و ایران منجر شود. برای نمونه، واشنگتن و تهران دست به حملات نظامی متقابل در سوریه زده اند. در ابتدا، ائتلاف به سرکردگی آمریکا هواپیمای جنگنده ارتش دولتی سوریه را در اطراف شهر رقه، واقع در شمال این کشور، منهدم کرد.
جنگ هسته ای هنوز خطری بسیار واقعی و هراسناک است. اما تهدید سایبری فراگیر تهدیدی است که مقابله با آن حتی سخت تر است. جنگ سایبری لایه ای روی تنش های حاصل از دوران جنگ سرد افزوده است. جنگ سایبری ابعاد تازه ای بر تهدیدهای سیاسی محسوب شده و در مقیاس تاکتیکی، عملی و استراتژی های مهار بسیار خطرناک تر از سایر جنگ ها است. اینها جدیدترین سلاح های از راه درو هستند: کامیپیوترها.
این تصور مطرح است که جنگ در سوریه قالب جدیدی به خود می گیرد: امریکا و ایران این کشور رنج کشیده را به عرصه رویارویی خود تبدیل می کنند. واشنگتن قاطعانه، مشارکت مستقیم خود در جنگ داخلی سوریه را افزایش می دهد. ١٨ ژوئن نیروی هوایی ائتلاف بین المللی (به رهبری امریکا) هواپیمای نظامی ارتش سوریه را منهدم کرد که ظاهرا، قصد داشت، قوای مخالفان را بمباران کند.
فهرست مطالب 1) درباب اصطلاح "همکاری راهبردی" 2) همکاری ایران-روسیه؛ فقدان اعتماد 3) منافع ایران و روسیه در منطقه دریای خزر؛ حوزه ای برای همکاری یا رقابت؟ 4) منافع ایران و روسیه در سوریه
مواضع داعش در سوریه و عراق آشکارا رو به نابودی اند. شبه نظامیان این گروهک فعالیت خود را در دیگر جبهه ها افزایش داده اند – نبرد میان باندهای اسلام گرایان و ارتش فیلیپین، وقوع عملیات تروریستی در بریتانیای کبیر و اکنون نیز در ایران. آیا میان آنها ارتباطی وجود دارد؟
کارشناسان بحث و بررسی پیرامون نتایج سفر دونالد ترامپ به خاورمیانه را ادامه می دهند. تشکیل بلوک عرب – اسرائیل علیه ایران تا چه حد محتمل است؟ چرا رویکرد واشنگتن و تهران در قبال حل و فصل مسئله فلسطین – اسرائیل یکسان است؟ چگونه «تهدید ایران» آمریکا را در تعیین سیاست خود در خاورمیانه کمک می کند؟ یاکوف کدمی، رئیس سابق سرویس اطلاعاتی اسرائیل موسوم به «ناتیف»، به این پرسش ها و دیگر پرسش های نشریه «پراودا رو» پاسخ داد.
روسیه ماه ها به دنبال راهی برای خروج از جنگ سوریه بوده است. روسیه به دنبال یک تدبیر استراتژیک راهگشا است که بتواند هم از منافع خود در سوریه محافظت و هم از گیر کردن در باتلاق جنگ اجتناب کند. برای رسیدن به این هدف، روسیه در آخرین دور مذاکرات صلح در قزاقستان طرح «مناطق عاری از تنش» را ارائه داد.
نظر به درک پوتین از قدرت نرم، مداخله روسیه در انتخابات ریاست جهوری ایالات متحده در سال 2016 و حمله سایبری روسیه به سرورهای کمپین امانوئل ماکرون، نباید کسی را غافلگیری کند. پوتین پیش از انتخاب دوباره در سال 2012 به یکی از روزنامه های مسکو گفته بود که " قدرت نرم مجموعه ای ابزارها و شیوه ها برای دستیابی به اهداف سیاست خارجی بدون استفاده از زور است، از طریق اطلاعات و دیگر ابزار نفوذ."
با سخت تر شدن رابطه چین با کره شمالی، روسیه تمرکز خود را بر شبه جزیره کره افزایش داده و آماده است تا روابط خود را با همسایه جدافتاده قوی تر کند. پکن قصد دارد فشار را بر کره شمالی در مورد برنامه تسلیحات اتمی افزایش دهد و روسیه منتظر است تا از این درگیری ها منفعت کسب کند. تعمیق روابط کرملین و دخالت در کره شمالی می تواد برای آنها ابزاری دیگر برای رویارویی گسترده تر با غرب فراهم کند.
ارتش افغانستان پس از حمله ویران کننده طالبان به پایگاهی نظامی در مزار شریف که به کشته شدن 100 سرباز منجر شد، با پشتیبانی 8400 سرباز آمریکایی در پی تقویت صفوف خود است، نشانه ای از آغاز تابستانی دیگر همراه با جنگ. هرچند این بار افغان ها و شرکای آمریکایی شان باید با دو نیروی دیگر نیز رقابت کنند: روسیه و ایران.