چین، روسیه و تشکیل «ائتلاف شرقی»

شاید چین و روسیه قادر نباشند اتحادی سازمانی همانند ناتو داشته باشند اما این دو کشور با توجه به معیارهای قرن بیستم، اتحادی علیه منافع غرب تشکیل داده‌اند. خرد حاکم در واشنگتن و بروکسل بر این پایه استوار است که چین و روسیه ناتوان از تشکیل یک اتحاد دائمی و پایدار هستند. موانع پیش روی آن بسیار هستند؛  

تأکید روسیه بر رویکرد دیپلماتیک در سوریه

روسیه ماه ها به دنبال راهی برای خروج از جنگ سوریه بوده است. روسیه به دنبال یک تدبیر استراتژیک راهگشا است که بتواند هم از منافع خود در سوریه محافظت و هم از گیر کردن در باتلاق جنگ اجتناب کند. برای رسیدن به این هدف، روسیه در آخرین دور مذاکرات صلح در قزاقستان طرح «مناطق عاری از تنش» را ارائه داد.  

روسیه به دنبال استفاده از فرصت در کره شمالی

با سخت تر شدن رابطه چین با کره شمالی، روسیه تمرکز خود را بر شبه جزیره کره افزایش داده و آماده است تا روابط خود را با همسایه جدافتاده قوی تر کند. پکن قصد دارد فشار را بر کره شمالی در مورد برنامه تسلیحات اتمی افزایش دهد و روسیه منتظر است تا از این درگیری ها منفعت کسب کند. تعمیق روابط کرملین و دخالت در کره شمالی می تواد برای آنها ابزاری دیگر برای رویارویی گسترده تر با غرب فراهم کند.  

چرا روسیه نمی تواند سوریه را ترک کند

ولادیمیر پوتین در شهر تفریحی سوچی در ساحل دریای سیاه، از احتمال اتخاد استراتژی خروج از سوریه با رجب طیب اردوغان بحث کرد. یکی از موضوعات مورد بحث اجراسازی مناطق امن در سوریه است. طرحی که به موجب آن قرار است از میزان تنش ها در سوریه کاسته شود. بخش دیگری از صحبت ها به پیشبرد مذاکرات سیاسی برای پایان دادن به درگیری های جاری مربوط می شد.

 

روسیه به دنبال خروج از سوریه

حمایت های نظامی، دیپلماتیک و مالی ایران و روسیه نقشی حیاتی در پیروزی نیروهای وفادار به اسد ایفا کرده است، اما با وجود هدف مشترک ایران و روسیه در سوریه و منابع قابل‌ توجهی که هر دو دولت در این جنگ سرمایه گذاری کرده‌اند، مسکو و تهران به یک شکل به مسائل مختلف مربوط به جنگ سوریه نگاه نمی کنند.
 

امید جمهوری آذربایجان به جلب حمایت روسیه و ایران

توازن در منطقه قفقاز درحال دگرگونی است. ایران در پی رهایی یافتن از شر تحریم ها به سوی شمال گرایش پیدا کرده و جسورتر شده است. روسیه نیز خط مشی خود را تغییر داده و در مناقشه طولانی ناگورنو - قرباغ، به جای قرار گرفتن در کنار ارمنستان به دوستی با جمهوری آذربایجان روی آورده است. در اوایل ماه اوت، جمهوری آذربایجان برای بهره برداری از این تحولات، نشستی با حضور روسای جمهور روسیه و ایران در باکو، برگزار کرد.
 

افزایش نقش نظامی ایران (با سلاح های روسی)

اندیشکده استراتفور در یادداشتی نوشت: ایران دارای بزرگترین نیروی نظامی خاورمیانه است، اما این نیروها لزوماً در منطقه بهترین نیستند. اینکه ایران حتی بتواند رقبای منطقه‌ای خود را تهدید کند، حداقل با فناوری‌ای که در اختیار دارد، واقعاً تا حدی جای تعجب دارد: دهه‌ها تحریم مانع از آن شده که تهران بتواند به شکلی مؤثر تسلیحات و تجهیزات نظامی خود را ارتقاء دهد و از کشورهایی که آنها را رقیب می‌پندارد بسیار عقب‌تر است.