پایان رُمان آغاز نشده، غلبه هدفگذاریهای داخلی بر خارجی در امریکا
روابط روسیه و امریکا به حالت «نرمال» برگشته است؛ یعنی طرد و رویارویی متقابل. سفر رکس تیلرسون وزیر امور خارجه امریکا به مسکو با این امید همراه بود که دست آخر دو کشور دستور کار جدیدی را اغاز کنند و مقدمات دیدار دو رئیس جمهور را فراهم نمایند.
در پی حمله موشکی به سوریه، دولت ترامپ تمامی تلاش خود را به کار بسته است تا استراتژی همه جانبه ای در قبال این کشور را طراحی کند. جوش روجین در مقاله مندرجه خود در نشریه واشنگتن پست می نویسد که در این زمینه، رهبران کنگره از دولت مساعدت خواهند کرد که آمادگی دارند تا بار دیگر، پیشنهادات قبلی خود پیرامون چگونگی اعمال فشار بر روسای جمهوری سوریه، روسیه و ایران را در دستور کار رئیس کاخ سفید قرار دهند.
دلایل بسیاری برای تصمیم حمله دونالد ترامپ به پایگاهی نظامی در سوریه وجود دارد. علاوه بر این می توان توجیهاتی نیز برشمرد از جمله منافع ملی آمریکا، نیاز به نشادن دادن این که استفاده از سلاح شیمیایی هزینه ای در بردارد و پاسخی عاطفی به تصاویر کودکان کشته شده.
اهداف بلندپروازانه ترامپ، احتمال تکرار سناریوی سوریه در کرهشمالی
در پی حمله هوایی در سوریه، امریکا گروه تهاجمی نیروی دریایی خود را به کرانه های شبه جزیره کره اعزام می کند. افزایش حضور نظامی در پاسخ به آزمایش موشک بالستیک توسط کره شمالی، با اظهاراتی پیرامون آمادگی برای اتخاذ اقدامات قاطع علیه دولت هایی که امنیت بین المللی را به مخاطره می اندازند (سوریه، کره شمالی و ایران) همراه شده است.
اقدامات
نظامی آمریکایی ها در سوریه به یک جنجال بین المللی تبدیل شده و برای برخی
ها نیز عامل کابوس بوده است. اما، ضمن بررسی دقیق شرایط و پیامدهای حمله به
الشعیرات، این حس ایجاد می شود که تمامی این ها بیش از یک نمایش نبوده
اند. این عملیات شباهت اندکی به عملیات نظامی واقعی داشته است که احتمال
دارد، دمشق را درگیر خود کند.
حمله موشکی آمریکا به سوریه بیش از خاورمیانه به روابط پوتین-ترامپ اشاره دارد
آیا واقعا بشار اسد از جنگ افزار شیمیایی استفاده کرده است؟ روس ها باید پاسخ این پرسش را بدانند. روس ها در پایگاه های هوایی سوریه، در وزارت خانه ها و ستادهای فرماندهی ارتش این کشور حضور دارند.
مقامات رسمی در امریکا اعلام کرده اند که نظامیان روسی مستقر در سوریه، را در خصوص حملات موشکی پیشرو مطلع کرده بودند. آنان با اشاره به این که علیه قوای روسی مستقر در این کشور حمله ای صورت نگرفته است، اعلام کردند که با تمام قدرت، تلاش کرده اند تا از وارد آوردن ضربات به پایگاه روس ها اجتناب کنند.
از
دیدگاه روسی نظام بینالملل در حال گذار به نظم جدید است و این گذار
همانند همه سیکلهایِ تاریخیِ تغییر در نظام بینالملل با تکانها، تنشها،
قربانیان، بازندگان و برندگانی همراه خواهد بود. بحران و رکود اقتصاد
بینالملل و کاهش آستانه تبدیل تنشهای محلی به تقابلهای مستقیم و
غیرمستقیم منطقهای و حتی بینالمللی از جمله نشانههای میدانی گذار هستند.
بین روزهای 23 و 27 ژانویه 2017 گزارش هایی منتشر شد مبنی بر این که «بشار اسد» دچار سکته مغزی شده و در بیمارستان بستری است. روزنامه ایندیپندنت که یکی از روزنامه های بریتانیایی هوادار اسد به شمار می رود، در همان روزها مدعی شد که رئیس جمهور سوریه در حال حاضر از فشارهای روحی و روانی شدیدی رنج می برد.
روسیه و ایران اتحاد بی سابقه، اما در عین حال حساس و آسیب پذیری را در خاورمیانه ایجاد کرده اند. همکاری دو کشور در تضمین بقای حکومت بشار اسد و بازپس گیری بخش های شرقی حلب از دست شورشیان سوری نقشی محوری و اساسی را ایفا کرده است. جنگنده ها و بمب افکن های روسی نیز در این مدت، برای بمباران اهداف و مواضع شورشیان سوری از پایگاه های هوایی ایران استفاده کرده اند.
در مراسم تدفین آیت الله «علی اکبر هاشمی رفسنجانی»، یکی از چهره های کلیدی و اصلی انقلاب اسلامی ایران در سال 1979، عده ای از شرکت کنندگان در این مراسم شعارهایی را علیه اتحاد و همکاری های میان تهران و مسکو سر داده و خواستار پایان این اتحاد در حال رشد و شکوفایی شدند. حتی در یکی از ویدئوکلیپ های این مراسم که در سایت ها و شبکه های اجتماعی منتشر شد،
حمایت های نظامی، دیپلماتیک و مالی ایران و روسیه نقشی حیاتی در پیروزی نیروهای وفادار به اسد ایفا کرده است، اما با وجود هدف مشترک ایران و روسیه در سوریه و منابع قابل توجهی که هر دو دولت در این جنگ سرمایه گذاری کردهاند، مسکو و تهران به یک شکل به مسائل مختلف مربوط به جنگ سوریه نگاه نمی کنند.
روسیه 29
دسامبر 2016 با علنی کردن توافق خود با ترکیه در مورد صلح همهگیر در
سوریه جلوهای دیگر از رویکرد چندلایه و چندبرداری خود در سیاست خارجی و در
مورد خاص سوریه را به نمایش گذاشت. این توافق در شرایطی به دست آمده که تا
چندی پیش روابط مسکو و آنکارا در وضعیت تنش بود و روند بهبود آن در دوره
جدید نیز هنوز شکل کامل خود را بازنیافته است.
آیا ترکیب جدید «سه کشور» برای حل مسئله سوریه کارساز خواهد بود؟
٢٠ دسامبر 2016 در مسکو، وزیران امور خارجه و وزیران دفاع روسیه، ایران و ترکیه نخستین بار با هم دیدار کرده و طی آن، راه های حل و فصل بحران سوریه را بحث و بررسی کردند. البته، بعید به نظر می رسد که بتوان از راهی، به چنین شکلی رسمیت بخشید،
طفره رفتن مکرر آمریکایی ها و اروپایی ها به روسیه امکان داد رئیسِ بازی شود.
فتح پایتخت اقتصادی سابق سوریه توسط رژیم، نقطه عطف در جنگ سوریه و شکست برای غرب است. این شکست با هجوم جدید پناهندگان به ترکیه در هفته های آینده و تندرو شدن فزاینده گروه های رزمی در سوریه، می تواند عواقب بسیار هولناکی در درجه اول برای اروپایی ها داشته باشد.
پوتین
در سخنرانی سالانه خود در برابر مجمع فدرال (1 دسامبر 2016) ضمن تأکید بر
آمادگی روسیه برای همکاری برابر با امریکا، مسئولیت مشترک دو کشور در تأمین
امنیت و ثبات بینالمللی را متذکر شد و تعامل مسکو و واشنگتن برای حل
مشکلات جهانی و منطقهای را به نفع تمامی جهان دانست.
اعلامیه وزیر دفاع ایران در باره امکان واگذاری پایگاه هوایی همدان به روسیه تا روسیه بتواند به مواضع « داعش» ضربات هوایی وارد آورد بازتاب زیادی داشت و سوالات زیادی را در جهان دامن زد. چرا همانا حالا این اعلامیه صادر شد؟ ایران با اعلام احتمال استقرار جنگنده های روسی در پایگاه هوایی ایران از چه اهدافی پیروی می کند؟
در حالی که از چندی قبل روسیه اقدام به اعزام یک ناو جدید جنگی به سواحل دریای مدیرترانه برای افزایش حمله به تروریستها در این کشور کرده، اما به گفته تحلیلگران تسلیحات و نیروهای جدیدی که روسیه عازم جنگ سوریه کرده، به جای نمایش قدرت به نوعی ضعف های نظامی و دفاعی روس ها را آشکار کرده است.