کرملین کدام را ترجیح می‌دهد؛ کلینتون یا ترامپ؟

به نظر می رسد دو نامزد پیشتاز انتخابات آمریکا، کلینتون و ترامپ در صورت انتخاب شدن رویکردهای متفاوتی نسبت به روسیه در پیش بگیرند. در حال حاضر کرملین با نگاهی عملگرا هر دو نامزد را بررسی می کند. نامزد جمهوری خواه، دونالد ترامپ و همتای دموکراتش هیلاری کلینتون به نبرد نهایی انتخاب رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا وارد می شوند. هر یک از آن ها نگاه متفاوتی به آینده روابط با روسیه دارد، در نتیجه تعیین چگونگی توسعه روابط در طول چند سال آینده را برای کرملین دشوار می سازد.  

برای حالا، گویا رهبران روسیه به ترامپ اظهار علاقه کرده اند. به هر حال، این نامزد پیشتاز جمهوری خواهان وعده داده با روسیه کنار بیاید و وارد مباحثات جدی درباره سیاست خارجی کرملین شود. امیدهای روسیه برای بهتر شدن روابط با آمریکا در دست ترامپ چه قدر منطقی و قابل توجیه است؟ بدبینانه نگاه کنیم، حمایت پوتین از ترامپ روش زیرکانه کرملین برای نشان دادن ضعف های نهادهای سیاسی آمریکا و معایب سیستم رای دهی آمریکایی است. اگر این تفسیر را قبول کنیم، وجود ترامپ می تواند هدیه ای برای کرملین باشد که ثابت می کند "آمریکا رو به افول است" و به زودی فرو می پاشد.

چنین کارشناسان همچنین می گویند ریاست جمهوری ترامپ برای روسیه مفید است، زیرا آمریکا را ضعیف می کند. به نظر می رسد ترامپ علاقه ای به استفاده از قدرت نظامی ندارد و به دنبال نوع تازه ای از انزواطلبی است. اظهار تردید اخیر ترامپ درباره ناتو برای کرملین ترانه ای گوش نواز بود.

با این همه، اگر همه گمانه زنی ها را هم رها کنیم، ترامپ برای سران سیاسی روسیه جذابیت بارزی دارد. علاوه بر قابلیت او در رفتار خارج از کلیشه های سیاسی آمریکایی، ترامپ کاملا عملگرا است. خلاصه آنکه او با مرداب سیاست های آمریکا در ارتباط نیست. او رهبری واقعی است که "هاله ای از مردانگی افسار گسل" دارد، و این برای رهبران روسیه بسیار مهم است، چون به ارزش روابط بینافردی سران دو کشور اعتقاد دارند.

کلینتون دموکرات اما داستان دیگری دارد. پس از چند دهه حضور در سیاست آمریکا، او بنا به باور کرملین اسیر کلیشه است که در دوران تصدیش بر وزارت خارجه نیز بارز بود. البته او بر خلاف ترامپ از روسیه خیلی بیشتر می داند، او باورهای محکمی دارد و این او را قابل پیش بینی می کند.

در عین حال او پیر و سخت گیر هم هست – نوعی "بانوی آهنی" که معامله با او بسیار دشوار است. رهبری روسیه حافظه ای طولانی دارد و اظهارات جنجالی کلینتون درباره پوتین را به یاد می آورد، همین طور زمانی که از روسیه خواست به گسترش امپراطوریش پایان دهد و در "حوزه نفود" روسیه به مقابله پرداخت و بیش از همه علاقه او را به مداخله نظامی که در لیبی و سوریه و اوکراین به خوبی شاهد بودیم.

بنا به گفته کرملین، اگر او رئیس جمهور شود شروع به تبلیغ نیاز به دموکراسی و حقوق بشر و تغییر رژیم در همسایگی روسیه می کند. این با انتظارات مسکو در تضاد است، که به عقیده آن این دغدغه های حقوق بشری نوعی ظاهر سازی است تا سیاست واقعی مدل آمریکایی را پوشش دهد.

دو چیز اغلب در مسکو به نادرستی قضاوت می شود. اولین آن تاثیر تیم رئیس جمهور است. همه رئیس جمهورهای آمریکا در اقدامات خود آزاد نیستند – و نهاد حزب است که سیاست واقعی را بازی می کند. چه ترامپ یا کلینتون، آنچه در عمل انجام خواهند داد با آنچه در کمپین های تبلیغاتی خود شعار می دادند بسیار متفاوت است.

هنوز درست مشخص نیست ترامپ یک انزوا طلب واقعی باشد، یا فقط در حال اجرای نمایشی برای کسب رای. او تلاش می کند تا جایی که می تواند انعطاف پذیر باشد. و در این صورت کاملا ممکن است در آینده فقط برای کسب محبوبیت به پوتین حمله کند. تیم سیاست خارجی او از نو محافظه کارانی تشکیل شده که تصویرشان از دنیا کاملا متفاوت از آن چیزی است که در سخنرانی های کنونی ترامپ شنیده می شود.

تیم کلینتون برای روسیه گزینه مناسب تری است. او دور خود را با اعضای قدیمی دولت اوباما پر کرده است – دقیقا همان هایی که معمار "سیاست شروع دوباره" با روسیه بودند. از این نگاه تیم کلینتون تجربه بسیار بیشتری از تیم ترامپ در ایجاد نوع تازه ای از روابط با روسیه دارد.

مولفه ای که مسکو زیاده از حد بر آن توجه می کند نقش روسیه در سیاست داخلی آمریکا است. راستش را بخواهید رای دهندگان آمریکایی علاقه کمی به سیاست خارجی نشان می دهند و روسیه از اولویت های آن ها نیست. ترامپ و کلینتون هر دو باید در کمپین نهایی خود درباره "مسئله روسیه" اظهار نظر کنند، اما این مورد نسبت به مسائل دیگر در حاشیه است.

هرچند کرملین خود را بسیار مشتاق ترامپ نشان می دهد، روسیه ترجیح می دهد همه تخم مرغ هایش را در یک سبد نگذارد. رهبران روسیه به پیروزی ترامپ امیدوارند، اما خود را برای مذاکرات سخت با کلینتون آماده می کنند. سیاستمداران روسیه همین حالا هم می دانند سیاست های آمریکا چه اندازه می تواند غیرقابل پیش بینی باشد.

آنچه بدون شک رهبران روسیه نمی خواهند، تکرار سلسله اقدامات مداخله جویانه آمریکا در عرصه بین المللی است – و آنها بسیار خوشحال می شوند از نامزدی حمایت کنند که از چنین سیاست خارجی فعالی پرهیز کند.

نویسنده: دمیتری پالیکانوف
منبع: انتخاب به نقل از «راشا دیرکت» / 14 آوریل 2016

لینک اصلی: اینجا