تفاوت دیدگاه هیلاری کلینتون درباره روسیه

قاطعیت هیلاری دموکرات با سازشکاری ترامپ مغایر است.
سیاست خارجی به ندرت در راس مبارزات انتخاباتی امریکا جای می گیرد. با این حال سومین و آخرین مناظره بین دو نامزد انتخابات، هیلاری کلینتون دمکرات و دونالد ترامپ جمهوریخواه، در روز چهارشنبه نوزدهم اکتبر به وزیر خارجه سابق آمریکا این امکان داد تا چنانچه جانشین باراک اوباما در دفتر کار بیضی شکل کاخ سفید شود، برخی از محورهای آنچه را که می تواند دیپلماسی وی باشد، مطرح کند.  

کلینتون مراقب بود تا در طول مبارزات انتخاباتی اش عملکرد رئیس جمهوری را که از میزان قابل توجهی از محبوبیت در طول هشت سال بر سر قدرت برخوردار بود، تحسین کند. این عملکرد موفقیتی مهم به شمار می رود : توافق بر سر مساله هسته ای ایران، که وی مبتکر آن محسوب می شود.اما با این حال او همواره با خویشتن داری اوباما در مورد مسایل بین المللی اختلاف نظرهای نیز دارد.

زمانی که لحن مناظره ها پاییز سال جاری را با سال های مبارزاتی ٢٠٠٨ و ٢٠١٢ مقایسه کنیم، اختلاف قابل توجهی در تغییر مشی نسبت به روسیه وجود دارد. زمانی که اوباما بر دو نامزد جمهوریخواه پیروز شد، آنها ساده لوحی احتمالی رئیس جمهور دمکرات را در برابر مسکو مورد تمسخر قرار می دادند، اکنون برعکس کلینتون است که بی پرده ترین شیوه ها را نسبت به رئیس جمهور ولادیمیر پوتین ابراز می کند. وزیر امور خارجه سابق منتظر موضع گیری امریکا در هفتم اکتبر نشد که اقدام روسیه را که با هک کردن اطلاعات حزب دمکرات و سپس صندوق الکترونیکی(ئی میل های) جان پودستا، مدیر انتخاباتی اش دخالت در امور داخلی امریکا دانسته و محکوم کرده بود.

از نظر کسی که «تنظیم مجدد»، تعامل مجدد با مسکو را ترسیم کرده بود، این تفاوت در دوره ای که دیمتری مدودوف رئیس جمهور روسیه بود، قابل توجه است. در اکتبر ٢٠١٥ در یک گفتگوی دمکراتیک توضیح داده بود: «زمانی که پوتین دوباره به قدرت رسید، رابطه را تغییر داد.»او از آن زمان که در خاطراتش در وزارت امور خارجه که در یک سال قبل منتشر کرده بود، گفته بود که رئیس جمهور روسیه فقط «قدرت و قاطعیت» را درک می کند و از رئیس جمهور روسیه انتقاد کرده بود. در حال حاضر دونالد ترامپ، نامزد جمهوریخواه بدعت گذار است که از سیاست گشایش با روسیه دفاع می کند.

هک
هک شدن ای میل های که باعث انتقاد از شده است قطعاً اهداف سیاسی دارد.هدف افشای ویکی لیکس درباره تبادل مکاتبات الکترونیکی بین مشاوران کلینتون در ماه قبل از انتخابات کمک به رقیب وی بود. احتمالاً دخالت مستقیم کرملین غیرممکن است، اما ئی میل های هک شده سخنان تند رد و بدل شده بین کلینتون و پوتین را که همزمان با برگزاری انتخابات مجلس روسیه در سال ٢٠١١ بود، مقایسه می کنند که سازمان امنیت و همکاری اروپا آن انتخابات را غیر دمکراتیک توصیف کرد.

مساله سوریه باعث گسترش مناقشه با مسکو شده است. در مناظره نوزدهم اکتبر، کلینتون دکترین کمترین مداخله اتخاذ شده از سوی اوباما را در طرفداری از ایجاد مناطق پرواز ممنوع در سوریه برای ایجاد حریم امن برای غیرنظامیانی که رژیم بشار اسد ان ها را بمباران می کند، کنار گذاشت. وزیر امور خارجه سابق که قبل از ترک وزارت امور خارجه، با رابرت گیتس، وزیر دفاع و دیوید پترائوس، رئیس سازمان سیا، از این موضع دفاع می کرد، اهداف خود را بسیار روشن بیان کرد.

موضوع این است که «نه تنها حمایت از سوری ها و جلوگیری از جریان دائمی پناهندگان است بلکه همچنین اعمال نوعی نفوذ بر دولت سوریه و روس ها برای این که بتوانیم مذاکره جدی لازم داشته باشیم تا به جنگ خاتمه دهیم و و در عرصه سیاسی پیشروی کنیم.» درحالی که اوباما در سال هایی که در کاخ سفید گذرانده بود، از بی اعتمادی اصولی نسبت به راه حل های نظامی گفته بود، کلینتون تصور می کند راه حل نظامی حربه ای مانند شیوه های دیگر است که باید در توازن قدرت در نظر گرفت. جان کری، جانشین وی که از ماهها مذاکره با سرگئی لاورف، همتای روسی خود، بدون حربه واقعی ناامید شده بود ، به طور آشکار همین خط مشی دارد.

در این فاصله مداخله روسیه توازن راهبردی در سوریه را تغییر داد، به ویژه با استقرار موشک اس ٣٠٠ و اس ٤٠٠ که در واقع امکان منطقه پرواز ممنوع برای جنگنده های کشورهای دیگر به غیر از روسیه را فراهم کرد. روس ها از اوایل ماه اکتبر از تاکید بر این موضوع که آنها در حال حاضر قادرند هر موشک کروزی که تاسیسات نظامی سوریه را هدف قرار دهد، ردیابی کنند، صرفنظر نکردند، زیرا اوباما در اوت ٢٠١٣ پس از استفاده رژیم از سلا ح های شیمیایی ، قبل از کنار گذاشتن این رویکرد، نظر داشت آن را انجام دهد.

اجرای مجدد سیستم حکومتی شوروی سابق
یک نگرش حتی مشخص تر در انتظار اروپاست، که بسیاری از پایتخت های آن «توازن مجدد» را به سوی شرق آسیا گخ مطلوب دولت امریکا ست می دانند که از شرکای تاریخی که با بحران های متعدد مواجه شده اند، فاصله گرفته است.کلینتون قبل از ترک وزارت امور خارجه، پوتین را متهم کرد که قصد دارد در بخش شرقی اروپا «نظام حکومتی شوروی سابق را دوباره اجرا کند.» که حکایت از آینده نگری درباره بحران اوکراین بود.

در ماه ژوئیه ترامپ اعلام کرده بود که می تواند از خودداری واشنگتن در به رسمیت شناختن الحاق کریمه صرفنظر کند. او گفته بود: «بنا بر سخنان مردم ]شبه جزیره[ آنها روسیه را ترجیح می دهند.» در آن زمان غول املاک آمریکا(ترامپ) از پل مانافور، مشاور سابق ویکتور یاکوویچ،آخرین رئیس جمهور طرفدار روسیه در اوکراین حمایت می کرد. این که روسیه نظر بهتری به میلیاردر دارد تا کلینتون، برای هیچکس تعجب آور نیست.

نویسنده: ژیل پاری
منبع: اداره کل رسانه های خارجی وزارت ارشاد به نقل از «لوموند» / ٢٤ اکتبر ٢٠١٦

لینک اصلی: اینجا